Γιώργος Μάρτος

Γιώργος Μάρτος | «Νοσταλγία»
Νέο Τραγούδι

Ο Γιώργος Μάρτος
 μελοποιεί Κώστα Καρυωτάκη

Στις 21 Ιουλίου 1928, αυτοκτονεί ο Κώστας Καρυωτάκης σε ηλικία 32 ετών.
Στις 21 Ιουλίου 2022, κυκλοφορεί μελοποιημένο και ερμηνευμένο από τον Γιώργο Μάρτο, το ποίημα του “Νοσταλγία”, αποτέλεσμα της βαθιάς εκτίμησης του στο έργο του Καρυωτάκη.  

Στη “Νοσταλγία” ο Γιώργος Μάρτος βυθίζεται στα λόγια που περιγράφουν μια περασμένη αγάπη. Φωτίζει με τη μελωδία του τα σκοτεινά της μνήμης και των ψυχών και με τον ηλεκτρισμό της ενορχήστρωσης μοιάζει να ξαναζωντανεύει την αγάπη που έφυγε. 

Έχοντας παρουσιάσει και στο παρελθόν αντίστοιχες – υψηλής αισθητικής – μουσικές συνθέσεις πάνω σε έργα σημαντικών Ελλήνων ποιητών, ο χαρισματικός δημιουργός καταθέτει αυτή τη φορά τη δική του μουσική ματιά πάνω στο αγαπημένο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη, 94 χρόνια μετά τον θάνατό του. 

Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μελοποίηση: Γιώργος Μάρτος

Μουσικοί:
Σπύρος Αβραμιώτης (τύμπανα)
Γαβριήλ Σαββίδης (μπάσο)
Πέτρος Καλορίτης (πιάνο – πλήκτρα)
Νίκος Παπαδόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα)
Λευκή Κολοβού (τσέλο)
Γιώργος Μάρτος (ακουστική κιθάρα)

Ηχοληψία – Μίξη – Mastering: Νίκος Παπαδόπουλος

Η ηχογράφηση έγινε στο Soundflakes Studio – www.soundflakes.gr

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Δημήτρης Κατσουλάκος (Ergon Graphics)

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι της Σοφίας Δατσέρη και έχει τίτλο «Ο Γλάρος».

Aκολουθήστε τον Γιώργο Μάρτο:
Facebook | Instagram | YouTube | Spotify

Νοσταλγία


Μεσ᾿ ἀπ τo βάθος τῶν καλῶν καιρῶν
οἱ ἀγάπες μας πικρά μᾶς χαιρετᾶνε.

Δεν ἀγαπᾷς και δε θυμᾶσαι, λές.
κι ἂν φούσκωσαν τα στήθη κι ἂν δακρύζεις
που δεν μπορεῖς να κλάψεις ὅπως πρῶτα,
δεν ἀγαπᾷς και δεν θυμᾶσαι, ἂς κλαῖς.

Ξάφνου θα ἰδεῖς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα·
και σαν᾿ ἀκοῦς ἐντός σου να σαλεύει
μια συφορά  παλιά και να ξυπνᾷ.

Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οἱ θύμησες στα περασμένα γύρω·
και θ᾿ ἀνθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.

Τα μάτια που κρεμοῦν -- ἥλιοι χλωμοί --
το φῶς στο χιόνι της καρδιάς και λιώνει,
οἱ ἀγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οἱ πρῶτοι ξανά που ἄναψαν καημοί...

Από την πρώτη ποιητική συλλογή του Κώστα Καρυωτάκη
με τίτλο «Ο πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων» (1919)